Wat is sectorrotatie en hoe kan je hier slim op inspelen?

Wie al een tijdje zijn tenen in het water van de beurs heeft gestoken, zal vroeg of laat de term sectorrotatie horen vallen. Het klinkt misschien als iets uit een landbouwhandboek, maar vergis je niet: in de wereld van beleggen is sectorrotatie een strategie die – als je ze goed toepast – je portefeuille kan laten floreren als een lentebloesem. Sectorrotatie draait rond het inspelen op de verschillende fases van de economische cyclus door slim te wisselen tussen sectoren. Een beetje zoals een surfer die telkens op zoek gaat naar de volgende perfecte golf.

Wat houdt sectorrotatie precies in?

Sectorrotatie betekent dat je je beleggingen verschuift van de ene sector naar de andere, afhankelijk van hoe de economie zich ontwikkelt. Verschillende sectoren presteren namelijk beter in bepaalde fases van de economische cyclus. Wanneer de economie stevig aantrekt, blinken bijvoorbeeld technologie- en consumptiegerichte bedrijven uit. In periodes van vertraging of recessie schuilen beleggers liever in defensieve sectoren zoals gezondheidszorg en nutsbedrijven. Het is alsof je tijdens een lange wandeling telkens een ander paar schoenen aantrekt, afgestemd op het terrein waarop je je bevindt.

De klassieke economische cyclus – expansie, piek, recessie en herstel – beïnvloedt het gedrag van bedrijven en consumenten, en dus ook de prestaties van sectoren. Beleggers die deze golven herkennen, kunnen hun kapitaal telkens in de juiste ‘hoek’ van de markt parkeren. Uiteraard is dit gemakkelijker gezegd dan gedaan. De markten zijn grillig en economische data laat zich niet altijd netjes in een schema persen. Toch geeft sectorrotatie een extra strategische laag aan beleggen die je niet zomaar overboord mag gooien.

Waarom is sectorrotatie een slimme strategie?

Je zou kunnen denken: “Ach, ik koop gewoon een brede indextracker en ik zit goed.” Dat is zeker een verdedigbare aanpak. Maar sectorrotatie biedt kansen om net dat tikkeltje meer rendement te halen, en soms belangrijker nog: om risico’s te beperken in moeilijke tijden. Stel je voor: de economie stevent af op een recessie. In plaats van lijdzaam toe te kijken hoe je tech-aandelen kelderen, kan je overstappen naar sectoren die historisch beter presteren bij economische tegenwind.

Zelf merk ik dat sectorrotatie me dwingt om bewuster bezig te zijn met de onderliggende krachten die de markten sturen. In plaats van passief toe te kijken, voel je je als een kapitein aan het roer die de koers constant bijstuurt. Dat geeft niet alleen een goed gevoel, maar kan je portefeuille beschermen tegen stevige stormen. Bovendien kan je profiteren van kortetermijntrends zonder je lange-termijnbeleggingsplan volledig overhoop te halen. Er zit een zekere elegantie in: anticiperen in plaats van reageren.

Hoe herken je wanneer je van sector moet wisselen?

Hier wringt soms het schoentje. Want sectorrotatie klinkt prachtig in theorie, maar hoe weet je in hemelsnaam wanneer je moet roteren? Helaas bestaat er geen toverformule. Wat wel helpt, is aandachtig de economische indicatoren volgen. Denk aan cijfers over het consumentenvertrouwen, werkloosheid, rentestanden, inflatie, productie-indexen… Ze geven samen een beeld van waar we ons bevinden in de economische cyclus.

In de praktijk kan je letten op volgende signalen:

• Stijgende rentevoeten: Dit is vaak goed nieuws voor financiële instellingen zoals banken, maar kan techbedrijven onder druk zetten.
• Daling van de consumentenbestedingen: Consumenten worden voorzichtiger, waardoor sectoren zoals basisconsumptiegoederen en gezondheidszorg relatief aantrekkelijker worden.
• Herstel van economische groei: Cyclische sectoren zoals industrie, energie en basismaterialen doen het dan meestal erg goed.
• Vertraging van groei: Dan kan het slim zijn om over te schakelen naar defensieve sectoren zoals nutsbedrijven of farmacie.

Persoonlijk houd ik er ook van om de sectorprestaties over de afgelopen maanden te bekijken. Vaak draaien winnende sectoren op hun momentum nog even door. Maar oppassen: achter de kudde aanhollen werkt zelden goed. Soms moet je de moed hebben om tegen de stroom in te denken.

Wat zijn praktische manieren om sectorrotatie toe te passen?

Als je sectorrotatie in de praktijk wil brengen, heb je verschillende gereedschappen ter beschikking. Je hoeft geen aandelen te plukken als een veldboeket, je kan bijvoorbeeld sector-ETF’s gebruiken. Dat zijn beursgenoteerde fondsen die zich specifiek richten op één sector. Denk aan een ETF die enkel Amerikaanse banken bundelt, of een die zich toespitst op energiebedrijven wereldwijd. Hiermee kan je relatief eenvoudig en kostenefficiënt schakelen.

Een andere manier, die ik zelf soms gebruik, is via sectorrotatiefondsen of beleggingsfondsen die actief sectoren overwegen of onderwegen. Zij doen het zware werk van analyse en timing voor jou, al betaal je natuurlijk iets hogere kosten voor die luxe. Voor wie houdt van controle – en ik steek mijn hand op – is het zelf samenstellen van een portefeuille met gerichte sectorwegingen een sport op zich.

Bij sectorrotatie draait alles om discipline. Het is verleidelijk om te blijven hangen in sectoren die het ‘altijd goed hebben gedaan’. Toch vereist echte sectorrotatie dat je op tijd durft loslaten en herpositioneren. Zoals een goede schaker moet je niet alleen denken aan de volgende zet, maar ook aan het hele speelbord. Soms voelt het alsof je een perfect opgebouwde tuin moet snoeien, maar wie de schaar op het juiste moment hanteert, oogst later de mooiste bloemen.

Hoe voorkom je fouten bij sectorrotatie?

Misschien het belangrijkste luik: hoe vermijd je dat sectorrotatie een recept wordt voor frustratie? Want als je telkens te vroeg of te laat roteert, kan je rendement eerder achteruit dan vooruitgaan. Timing is het moeilijkste onderdeel, dat geef ik meteen toe. Niemand kan perfect voorspellen wanneer de wind draait.

Een gouden tip die ik zelf probeer te volgen: werk met duidelijke signalen en hanteer een plan. Stel voor jezelf criteria op wanneer je van sector wil wisselen. Bijvoorbeeld: als de rentevoeten drie kwartalen op rij stijgen, of als de PMI (Purchasing Managers’ Index) onder de 50 duikt. Laat je niet meesleuren door paniek of euforie. Sectorrotatie werkt het best als je rationeel blijft, niet als je bij het minste nieuwsbericht al je pionnen herschikt.

Ook spreiding blijft essentieel. Gooi niet al je eieren in één sector, hoe aantrekkelijk die ook lijkt. Hou altijd een basisdiversificatie aan, en gebruik sectorrotatie als een verfijning, niet als een complete make-over van je portefeuille. Soms betekent slim inspelen juist dat je kleine aanpassingen doet in plaats van radicale sprongen te wagen.

Sectorrotatie is een beetje zoals tuinieren: je zaait, verzorgt en snoeit in functie van het seizoen. Niet te vroeg, niet te laat. Wie geduld heeft en bereid is te leren van elke mislukking, kan uiteindelijk genieten van een portefeuille die met de economische seizoenen meegroeit. En geef toe: is er iets mooiers dan dat?